2. çocuk mu? Yapın gari!

8 ay ne uzun bir zamanmış yahu! Ben burada seninle çene yarıştıramayalı, basket topu model ve büyüklüğünde göbeğim oldu. Güney az daha sabır sebat gösterse, bir de İnstagram falan diğer sosyal mecralar olmasa, bir gün tek çocuklu, bir gün iki çocuklu fotoğrafımı koyar, büyük sükse yapardım! Doğuma (kısmetse) 3 hafta kala, pislik olsun diye açtı sitemi kesin Güney, şurada iki hafta eğleneyim, arada iki arkadaşlarla muhabbet edip, 8 aydır nerelerdeydin diye öpüşüp koklaşayım, son bir hafta doğuruyorum manyaklığına gireyim, ondan sonra zızzzzzzttttttt… Sitemi açsın diye geceleri Güney’in kulağına üfürüyordum, yastıksız yatmaaa ölürsün, sitemi açmazsan sessizce gömülürsün falan diye, şöyle bir Azrail dürttü zannetsin, kendine gelsin niyetiynen ama dürtenin Azrail değil de ben olduğumu anladığı zaar. Baksana intikam çanları çalmaya başladı. İki hafta sonra diyecek ki “Noooldu, hani çok hevesliydin, hani yazacaktın, hani meşhur ve zengin olup beni boşayacaktın, hani David’le evlenecektin?!” Cümlelerini bir de el hareketiyle süsledi mi, değmeyin adamın keyfine! Kaldı şurada 3 hafta oolum, ondan sonra eteğimde iki çocuk, kafamda huni, bilgisayar ekranı boş boş bakacağım bir mecra olabilir ancak!

 

2.çocuğa nasıl karar verdiniz diyorlar.

Zamanı geliyor mu diyorlar.

İlk çocuğun zor zamanları  geçince hormonlar mı dürtüyor diyorlar.

Ohhh birinciyi kolayladın tabi, bebek kokusuna heves ettin değil mi diyorlar.

Ayyyy inanmıyorum, ben şu bir çocukla ikinciyi hayal bile edemiyorum, seninki demek ki kolay çocuk, baksana 3 yaş arayla ikinciye cesaret etmişsin, bizimki hala geceleri bazen bir kere kalkıyor, yemeğini kendi yemiyor, ay dışarıda pusetinde taş çatlasa yarım saat uyuyor, gezip tozmak çok zor oluyor diyorlar, pırasayla brokoliye bayılıyor ama ay kerevizle ıspanağı hayatta ağzına sürmüyor diyorlar, e tabi çocuğu da verdin daha 2.5 olmadan kreşe, senin tuzun kuru, yaparsın tabi 2. yi diyorlar.

İşte tam o anda taammüden adam öldürüyorum. Böyle soğukkanlılıkla. Tadını çıkara çıkara. Sonra gidiyorum, efendi gibi yatıyorum hapsimi. Sessiz, sakin. Elimde kitabım. Tatil gibi. Oh mis. Tabi hayalimde. Bu hamilelik hormonları bende ters işliyor. Böyle aşama aşama sevgi kelebeği, aşk böceği, etine ok girmiş boğa, Dexter oluyorum. Kimi öldürsem, kimi camdan itsem, sonra da ama ben hamileyiiim, göbeğimin sevimliliğine bakııııın, hep bu hormonlar, ah şu hormonlar demek istiyorum. Durum yargıya intikal edince, bilimsel bir geçerliliği olur mu acaba?

Yani diyeceğim o ki, Defne’yi uyutmak hala 1.5 saat.

Kitap oku. (3,5,10! Evet bazen 10!)

Masal anlat. (Temayı verecek. Gergedan, salıncak, boru, inek olsun içinde. Sen karanlıkta yarım saat uydur dur, sonunda uydurduğundan kendin kork, tam bitti derken, ama borudan bahsetmeyi unuttun desin! Yok canııım, kendi çocuğumu niye atayım camdan, töbee!)

Ninni söyle. (Ve o dandini dandini dastana nasıl remix olur gör! Defne yatakta ayağa kalkıp, çılgın danslar eşliğinde, şarkıya aman ninniye eşlik etsin, tam artık bayıldı yorgunluktan, ninni de bitti zaten derken, bostan ne, danalar niye girmiş, bostancı danayı nasıl kovmuş, sopayla mı vurmuş, danalar lahana sever mi, ben lahana sevmem… Ayyyyyyyyh!)

Dua et. (İçinden zaten devamlı suretle okuduğun üç gülhu bir elhamı, Allahım bana sabır, çocuğa uyku, bana sabır, çocuğa uyku, bana sabıııır kısmını dışından tekrar et. Gülhu, elham kısmı iyi ona eşlik yok da, bitince şimdi de yavruma nazar değmesin de, şimdi de çok mutlu olalım de, şimdi de bizi kötülüklerden koru de, kurtlar kötü mü, evimize geler mi, bizi yiyer mi, hayır evladım, 15. katta oturuyoruz, gelemez, bacadan girer mi, hayır çocuğum, onlar ormanda yaşar, Eymir orman mı, orman da annecim, kurtlar çooook uzak ormanda yaşar, tamam o zaman biz o ormana gidelim, çot merak ettim, manyak mısın la, hani korkuyordun, sus da uyu artık derken, anne, neeee çocuğum neeee, evladım demeyi unuttun!!!)

1.5 saati az bile demişim!

 

Gece desen.

1. saat. Annieeeea, geler misin, bugün parka gitmeyi unuttuk.

2. saat. Annieaaa, geler misin, susadım.

3. saat. Baaaaabaaa, geler misin, çişim geldi.

4. saat. Annieeeea, geler misin, rüya gördüm.

6. saat. Babaaaaa, geler misin, sırtımı kaşı.

Yorganım kedi gibi ayağıma değdi, bugün arkadaşım beni itti, aklıma konik birşey geldi, dondurma yemeyi unuttuk mu? İçerik çeşitli olabilir.

Yemek dersen, nunuşak patatis sevmiyom, yeşil ıspanak sevmiyom, ben çilek hiç yemiyom, eti babam yisin, pırasayı köpeklere verelim. Ne yiyelim peki çocuum? Küpte, mermicek, pilaf. Her gün. Her öğün.

Okul iyi ama bak, yalan yok. Ay aşkım bunu ben doğurdum, ne güzel doğurdum, ikinciyi de doğururum, hatta üçüncüyü de aşamasından, ulan bunu ben mi doğurdum, ayyynı babası, ne ikincisi, ben daha buna bakamıyorum anlarına geçtiğinde götürüp okula kakalayabiliyorsun.

 

Ee, o zaman ne halt etmeye girdin bu işe dersen, Güney’in gazı. Benim hormonlara birşey olmadı ama onunkiler bir aşamada coştu.

Aşkııım, hani biz hep kocaman bir ailemiz olsun istiyorduk, hani üç çocuğumuz olacaktı, hani ikisi bacağıma sarılacaktı da, üçüncü de omzuma binecekti, hani kızlarımızın saçlarını tarayacaktım, oğlumla bahçede top oynacaktık.

Evet yapacaktık, o zaman 21 yaşında, çok aşık, işsiz güçsüz ve salaktık.

Yine de kandım. İlla yapacaksak “total batak süresi” az olsun, araları çok olmasın dedim.

Bir de ayyy ikinci öyle kolay oluyor ki büyüdüğünü bile anlamıyorsun, pek rahatçıların gazına geldim. Yalansa dedikleri ıslak odunumu hazırladım, bir de şıpadak terliğimi. Biri ense köküne, biri ağzının ortasına. Yok canıııım, hiç çocuğuma olur mu? Elalemin.

Bu hamileliğimi de görünce Güney bile dedi ki, üçüncüden vazgeçtim, baksana çok zorlanıyorsun. Bir sevindim, aman da kocam kıyamadı dedim. Üçüncüyü ikinci hanımdan yapacakmış meğerse. Ben yorulmayayım diye. Seviyo oolum bu beni!

Öyle işte. Yazdım da yazdım.

(Not: Olur da birgün bu satırları oğlum da okursa, istenmeyen çocuk sanmasın kendini, nasıl sevgimle boğacağım hem Defne’yi hem Doğa’yı görsünler de, yeter ulan bırak yakamızı kadın desinler. Romantik olmayabilirim ama hala arada bir hisli mandayım. Çot seviyom ikinizi de. Sağlıkla gelsin, sağlıkla büyüsün, çok ama çok mutlu olsun hepimizin çocukları inşallah. Ah şu hormonlar!)

 

11 Responses to “ “2. çocuk mu? Yapın gari!”

  1. aytun dedi ki:

    Ben daha bir taneyi doğurmadan, ikinciyi düşünüyorum Tuba:) Bu da farklı bir durum:S

    • tuba dedi ki:

      Bence ilkini doğurmadan ikinciyi düşünmek daha kolay zaten:) Şaka bir yana sağlıkla gelsin ilk minnak da, istiyorsan iki tane, arayı çok açmadan devam:)

  2. Sessizce dedi ki:

    Çot merakla okudum ikinci çocuk kararını gitgellerde yaşayan biri olarak. Fikre uzak değilim ama çalışıyorken daha bi zor geliyor ama bi yerden sonra sanırım hormonlar devreye girecek artık bakalım 🙂

    Instagram’da zaten takip ediyorum ve Defne’ye bayılıyorum bu arada:)

    Sevgiler.

    • tuba dedi ki:

      Biliyor musun, bence çok uzun uzun düşünülüp mantıkla alınabilecek bir karar değil. Sonuçta ikinci bir çocuk istiyorsan ve Allah da kısmet ederse, ha deyip, bir aşamada giriyorsun olaya. Ben doğurmak üzereyim, hazır mısın ikinciye desen, hala kemküm ediyorum:)

      Öpüyorum çok!

      Sevgiler.

  3. Müzeyyen dedi ki:

    Defne ile hemen hemen aynı zamanlarda doğmuş ikizlerim var..

    Geçmişte çocuktan ödü patlayan biri olarak, mahalle ve koca baskılarına dayanamayıp iyi bari olsun bir tane dediğim an yukardaki bunu uygun gördü sanırım. Evlendikten sonra 4 yıl kadar gel-git duygu ve düşüncelerle çocuk olayına pek yanaşamamıştım. Yanaştığım anda da bodoslama daldım..

    Zordu, hala çok zor yalan yok! Ama keyifli de..

    Umarım sağlıkla Doğa’yı kucağına alırsın ve herşey yolunda gider.. Kolaylıklar ve keyifli zamanlar dilerim 🙂

    Müzeyyen

    • tuba dedi ki:

      İkiz annelerine saygım iki değil on kat zaten Müzeyyen. Hayatında hiç çocuk yokken, iki tane birden olması nasıl zordur. Şimdi ben en azından üç aşağı beş yukarı başıma gelecekleri biliyorum diyorum:) Zor olacak ona şüphe yok. Da çok zor olmasa olur mu? 🙂

      İnşallah sağlıkla gelir tüm bebekler ve sağlıkla büyür. Büyürken de bizi delirtmeseler çok iyi olur tabi 🙂

      Sevgiler ve ikizlere kocaman öpücükler!

      • müzeyyen dedi ki:

        🙂 Zor olmaması için ya da az biraz arada “o kadar da zor değil yahu” diyip kendini motive edebilmek için destek şart.. Etraftan teklif edilen her türlü desteği kabul etmeni öneririm.. 🙂

        Bu arada hem hemşeri hem de aynı okul ve fakülte mezunuyuz, bölümlerimiz farklı 😉 (Arch vs. ID)

  4. Niffea dedi ki:

    Tuba, nasıl özlemişim yazılarını:) Çok güzel yazmışsın yine, ben de 30 aylık kızı olan ve 35 haftalık hamile biri olarak çok düşünülecek bişe olmadığını savunuyorum, çok düşünürsen 2. yi doğurmazsın. nokta. 🙂 Biz bu yola 2 çocuk düşünerek çıktık, eşimin de benim de birer kardeşimiz var bu yüzden kızımız da bu duyguyu tatsın dedik. Ne kadar zor olacağını tahmin bile edemiyorum, ben bu göbekle Kozayı ayağımda sallıyorum, tuvalet eğitimi ve emzik bıraktırma süreçleri bizi bir kenarda bekliyor, bi de bunun kardeş geliyo psikolojisi var, deli miyiz neyiz kızım biz:))

    • tuba dedi ki:

      Oyyyy Nilüfer oyyyy:) Evet deliyiz biz! Ama napıyoruz, hooop derin bir nefes alıp en iyisini düşünüyoruz. 2. bebeklerimiz zaten çok kolay yiyen, uyuyan bebekler olacak, bunu gören kızlarımız da, ohoo el kadar bebek bunu yapıyorsa, ben yapmazsam ayıp deyip, emziği, bezi bırakıp, yemekleri çalakaşık yiyecekler:) İsteyenenin bir yüzü kara!

  5. Ceren Günenç Beşer dedi ki:

    Yapacam ulan ikinciyi. Çok fena gazına geldim bak şimdi :)))

    • tuba dedi ki:

      Haydi Ceren, haydi Ceren, haydiiiiii:)))) Senin de niyetin var, arayı çok açmamak bence de en iyisi:) Beraberce toplu delilik yaşarız!

Ceren Günenç Beşer için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir