Hamur yapmak mı? Benim işim!

Yeni bir yer açılmış, hadi orada yemek yiyelim. Aa bu yediğimizde ne var, hadi evde deneyelim. Döküm tavada yemek çok güzel oluyormuş, hadi alalım. Bilmem ne küçük ev aleti süper işler çıkarıyormuş, hemen bir tane kapalım. Ya mutfakta yer kalmadı, azıcık duralım.

Anladın, evet, bunlar biziz. Mutfakta zaman geçirmeyi seven, yeni şeyler deneyen bir aile. Doğum hediyesi olarak kocam bana pırlantalar, trialar almadı da Kitchen Aid aldı diyeyim sen durumumuzu anla. Pırlanta da sevmem zaten. Tabi bütün bunlar Defne’den önceydi. Mutfakta yine çok vakit geçiriyoruz. Ama içerik biraz değişti. Artık konsept Defne’ye yemek yedirmek ve o süreçten geriye kalan enkazı toparlamak üzerine kurulu:)

Geçen cumartesi eski günleri yadelim dedik, makarna ve pizza yapma kursuna gittik! Peperoncino diye güzel mi güzel bir İtalyan restoranında. Ve yetenekli, eğlenceli, çok konuşan şefimiz Daniel Evangelista eşliğinde!  İtalyan ruhunun üzerine 10 senelik Türkiye baharatı ekle, işte o bizim şef!

Kursun konusu dolgu makarna ve pizza yapımıydı. İlk olarak pizza hamuruyla başladık. Malzemelerimizin hazır olduğu masalara geçtik, şefin söylediği oranlarla bir pizzalık bir hamur yapmaya başladık. Alt tarafı su, maya, un, tuz!

Ben yemek yapmayı severim. Elim de fena değildir. Yaptığım yenilebilir. Tamam çok hamurla haşır neşir olmamış olabilirim ama atomu da parçalamıyoruz sonuçta. Hem yanımda neyseki Güney var, en azından ondan iyi yapacağım kesin. Geri kalan 15 kişiden kötü bile olsam, durumu oradan kurtarırım. Diye düşündüm. Başladım hamuru yapmaya. Su çok oldu, un koy, un çok oldu, az daha su, aman şimdi de tuz az mı kaldı, diye hevesle yoğurup, ve hatta gaza gelip iyi olsun diye sevgimi bile katmaya başlamıştım (o da ne demekse!). Mutluydum, eğleniyordum, iyi iş çıkarıyordum. Ta ki şefin gelip Güney’in kulak memesi kıvamlı, tostoparlak, pürüzsüz hamurunu havaya kaldırıp, işte hepinizden bunu istiyorum dediği ana kadar! Benimki mi? Tamam, azıcık pütürlü olabilir, malzeme eklemekten biraz büyük olabilir. Şekli mi, aman ne farkeder canım, sonunda açıcaz zaten öyle kalmayacak ki? Yok yok Güney’inki acemi şansı. Dedim, kendimi rahatlattım, bedenen ve ruhen ravyoliye hazırlandım!

Bu defa biri ıspanaklı, biri sade iki hamur peşindeydik! Sonuç ne mi oldu? Hadi şimdi üstteki paragrafı bir daha oku. Tamam, belki hamur yoğurmada bir numara değildim, ne de olsa Kitchen Aid’im var, o benim için yapar ama hamuru açma işinde kesin bir numaraydım! Yanılmışım! Her aşamada şef geldi, Güney’in hamurlarını örnek gösterdi, yufka inceliğinde açtığı hamura övgüler yağdırdı, bizim karı-koca olduğumuzu öğrenince “kocan bu kadar iyi hamur yapıyorsa, sen ne demeye kursa geldin” diye gururumu kırdı. Olsun yılmadım, “ıspanak-lor dolgulu iki renkli ravyoli” adı altında 3 adet hilkat garibesi yaptım. Olsun ama sevgimi kattım! Güney mi? Bir tencere dolusu ravyoli yaptı.

Bir de ilk yaptığımız pizza hamurlarını, pizzacılar gibi açma seremonisi vardı ki ondan hiç bahsetmeyeceğim! Güney’in hamurunu havada dönerken gördüğüm anda ellerimi yıkamaya çoktan gitmiştim bile!

Kayserili olduğumu söylemiş miydim? Ve annemin muhteşem hamur işleri yaptığını? Peki ya muhteşem mantılarından bahsetmiş miydim? Genetik mi? Yalanmış.

Kursun sonunda neyseki kendi yaptıklarımızı yeme cezasına çarptırılmadık, Peperoncino’nun muhteşem pizzaları ve şarap eşliğinde günü noktaladık.

Şu beceremediğin şey ne diye merak ettiysen, üstüne bir de denemek istersen, al sana tarif. Yaparsan sonucu bana da bildir olur mu? Çok iyi yaparsan bu bahsi daha fazla konuşmayalım ama.

Pizza hamuru: (3 porsiyon için)

150 gr un

12 gr tuz

1 gr yaş maya

15 gr zeytinyağı

65 gr su

Makarna hamuru yapmak için %6 ve daha az proteinli un yeterliymiş ama pizzada daha proteinli un daha iyi bir seçenekmiş. Proteinli un daha iyi su tutarmış ve hamur daha elastik olurmuş. Şef pizza için %12.5 proteinli Eminoğlu Superlux un kullanıyormuş. Ha bir de hamur yaparken eldiven kullanmak iyiymiş, hamur yaşayan birşey olduğu için eldeki bakteriler bile kıvamını değiştirebilirmiş. Öyle 1 -2 porsiyonluk hamurda anlaşılmaz ama büyük miktarlarda önemli dedi.

Ravyoli hamuru: (1 porsiyon için)

65 gr un

Göz kararı su

2 fıske tuz

Dolgu makarnada yumurta kullanmıyormuş, normal makarna hamurunda 1 kg una 8 yumurta koyuyormuş. Bu sade hamur malzemeleri. Yeşil hamur için ıspanakları bir kaba koyup kapağını kapatıp suyunu salıp tekrar çekene kadar pişmesini bekliyormuş. Bu malzemelerin içine ıspanakları ekleyip yoğurunca yeşil bir hamur oldu.

İçi için:

Ispanak

Muskat

Parmesan peyniri

Yumurta

Lor yada ricotta peyniri

Açtığımız ravyoli hamurlarını 2 parmak genişliğinde kesip renk renk biraz örtüştürerek yanyana dizdik, içlerine bu malzemeden koyup kapattık. Kare kare kestik.

Ravyoli pişirirken püf nokta bol su ve biraz fazlaca tuzmuş. ! porsiyonu pişirmek için ideal olan 5 lt suymuş. Kaynayan suya atıp 3 dakikada çıkartmak, ve hangi sosla servis edilecekse o sosu sıcak tutup, içine direk atıp 30 sn birlikte pişirmek makbulmüş.

Ha bir de dersen ki loru bile evde yapacağım, 1 lt süte yarım limonu sıkıp kaynatıp süzecekmişssin ki o kadarı beni aşar arkadaşım!

 

 

8 Responses to “ “Hamur yapmak mı? Benim işim!”

  1. Fırat Çıngı dedi ki:

    Ben anlamam, evimden çaldığın mantıları iade et. Sen mi yaparsın, kocana mı yaptırırsın ona da karışmam.

    • tuba dedi ki:

      zamanında gelip yeseydin! bitti gitti!

    • mizyal yumru dedi ki:

      Efendim 4 numaralı fotograf BENIM yaptıgım hamurdan alınmıstır. Her hakkı saklıdır:))))))))))))))Ayrıca en guzel hamur tarafımdan yapılmıs ve acılmıstır.;P şefim hayran kaldı, hatırlatırım:)
      Napıyoruz, AZZZ SU Koyuyoruz…:)

      • tuba dedi ki:

        seni üzmek istemem ama o şefin ilk yaptığı ravyolilerin fotosu yavruum:)) ama şef sanatın karşısında hakkaten hayran kaldı! AZZZZ su koyuyoruz, yaptığımız olmuş mu diye şefe sormuyoruz! Sence deyince bozuluyoruz çünkü:)

  2. Bap-Asya dedi ki:

    Hahaaa :)) supermis. Eğlenceli ve öğretici bir gun olmus. Ehhh bundan boyle yemek ısinden yırttın diyebilirmiyiz :)))

    • tuba dedi ki:

      yok ya nerdeee? şimdiki teorisi başarılı olmak için daha çok çalışmam lazımmış, o zaten yapabildiği için uğraşmasına gerek yokmuş!

tuba için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir