Bi sus, bi sus…

Annelik dediğin şeyin yüzde ellisi delilik, kalanı da suçluluk duygusu galiba… Delilik dediysem hakikaten delilik; delice sevmek, delice özlemek, delice kıskanmak, delice korumaya çalışmak…Bu liste uzar gider. Ne hissedersen hisset, durman gereken yeri bilemiyorsun. Bir çeşit manik depresif ruh hali.

Suçluluk duygusu…İşte o daha fena. Yüzünde minik bir kabarcık mı var? Hooop, kesin giydiğim şey alerji yaptı. Gazı mı var? Tamam, kesin yediğim birşey dokundu. Yüzü o gün biraz az mı gülüyor? Aman aman kesin işe gidiyorum diye surat yapıyor. Bu suçluluk duygusunda acabaya yer yok. Herşey net, herşey kesin.

Pazartesi doktor bu ay yeterince kilo almamış dedi. Beslenmesini biraz destekleyelim dedi. Kalbimin üzerine bir taş geldi oturdu. Benim yüzümden. Mi? Bu “mi” ye ihtimal yok, benim yüzümden diyor suçluluk duygum. Biliyorum çok saçma, gayet sağlıklı Defne, kilosu da normal. Hatta bu yaptığım sağlıksız bebeklere, gerçek sorunu olan bebeklere haksızlık. Da, deli olduğumu baştan kabul ettim işte.

Ooh, söyledim rahatladım. İç sesim artık susar belki.

Merak etmeyin canıııım, keyfimiz gayet yerinde:) Benim kafa böyle işte, bir gelir bir gider!

4 Responses to “ “Bi sus, bi sus…”

  1. bahar dedi ki:

    allahım yarabbim!!maşallah maşallah maşallaaaah!

  2. modaerator dedi ki:

    izlemeye alayım dedim ama öyle bir buton göremedim burada. Çok tatlısın defne!

modaerator için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir