Ben daha iyisini bulana kadar en iyi çözüm bu!

Bu ek gıda işi zormuş arkadaş. Sadece anne sütüyle beslenirken ohh ne rahattı. Mızıldandı mı karnı mı acıktı, tak emzirme önlüğünü, koy kızı önlüğün altına, beş dakikada işlem tamam. Amcasının deyimiyle “şarj” olup dönüyordu Defne normal hayatına:) Ek gıdaya 4. ayda başladık ama 6. aya kadar alışma süresi diye düşündüğümden dışarı çıkarken ya evde yedirip çıkarıyordum yada denk gelmemişse, “en iyi yemek hazır olan yemek, yaşasın anne sütü” mantığıyla o öğünü atlıyorduk. Defne’nin 6 aylık olmasıyla ve daha önemlisi benim geçen hafta geçirdiğim “Defne niye az kilo aldı?” manyaklığımdan sonra bu işi sistemli yapmaya başladık. Evde kolay da dışarıda zor işmiş! Meyve dediğin şeyin püresi hemen bozuluyor, yoğurt sıcağa dayanmıyor. Bebek dediğin de seninle birlikte lahmacun yiyip ayran içmiyor ki! Bu haftasonu ilk defa hazır elma-şeftali püresi götürdük yanımızda. Sevdi Defne:) Biz tatlılarımızı yiyip kahvelerimizi yudumlarken o da bize eşlik etti.

El kadar bebeğe de hazır mama mı verilirmiş manyaklığı yapıyor muyum? Yapıyorum…

Haftada bir kere bir öğün hazır mama yedi diye hiçbirşey olmaz çocuğa diye sağduyu gösteriyor muyum? Ehhh…