Doğa 5 aylık!

5. ay bitti, gitti. Pek çabuk. İkinciler büyürken, zaman evet çabuk geçiyor. Yapacak o kadar şey var ki… Defne’de her uykusuz gecenin arkasından, iki gün de, o geceyi ne kadar uykusuz geçirdiğimi anlatarak geçirirdim. Zaman bolmuş demek.

Şimdi hızlı, hıphızlı.

Derken… Aslında birden 24 saatin ne kadar da uzun olabileceğini gördük.

Telaşla.

Uzun anlatmaya gerek yok belki.

Unutulmasa da şükür bitti, gitti denmeli sadece.

Doğa’nın boynunda bir beze çıktı aniden.

24 saat belirsizlik.

Ve Allah’a binlerce şükür enfeksiyonmuş.

İşte o 24 saat çok uzundu. Çok.

Uyumuyor, yemiyor, hiç durmuyor diye söylensen söylensen bile bitmeyecek.

Ya da söylendiklerine utansan, öpsen sevsen yesen yine bitmeyecek.

Her an dua edip, her an şükür etsen yine de yetmeyecek.

Her gün iğne olduğuna şükür ettik,  şifası var diye.

Her gün dua ettik, ihtiyacı olan acil şifa bulsun diye.

Allahım kimseyi evladının acısıyla sınamasın.