Anlatmasam çatlardım!

Defne kendi kendine şarkı söyler:

Mamur yağiyöööö

Seller akiyöööö

Abla kııızııı

Camdan bakiyöööö

Ve birden durur ve heyecanla bana döner:

Anne bu şarkıdaki kızın adı “Abla”ymış biliyo musun?

 

Baba anneye bir iyilik yapmıştır. Anne de babasına teşekkür için “gel öpeyim” der. Baba olacak adi insan ‘Ne yani, ben kuru kuru öpücükle yetinmem!” deyince, olaya seyirci Defne, konuya noktayı koyar.

Baba, kuru kuru öp, ıslak öpme, güzel olmaz.

 

Doğduğundan beri niyeyse uykuyu hiç ama hiç sevmeyen, her akşam uyumayacağım diye tutturan Defne’ye, güya pek akıllı(!) ana-babası, bir akşam der ki, tamam uyumayacağız, sadece dinleneceğiz. Bu fikir Defne’nin aklına yatar. Ve uyur. Ertesi akşam yatakta:

Anne ben uyumıcam da dinlenmicem de.

Peki der annesi. Sadece güneşi bekleyelim. Yine ikna olur. Uyur.

Ertesi akşam yatakta:

Anne ben uyumıcam da, dinlenmicem de, güneşi de beklemicem, uzanmıcam da, yatmıcam da, gözümü de kapatmıcam, hiçbişi bapmıcam!

Uyur mu? Uyumaz.

 

Anne, telefonla Başak’ı bir yere çağırır.. Defne de yanındadır. Başak On Kasım töreni için okula gittiğini söyler. Anne de ‘Aaa tabi ya, okuldasın şimdi, düşünemedim.’ der. Defne arkadan kıs kıs güler.

Bajak okula hiç gider mi yaa? Hiç öyle olur mu yaaa? Çocuklar okula gider. O büyük yaaa!

 

Annesi Defne’yi okuldan alır. Arkada koltuğunda oturan Defne bır bır bır konuşmaktadır. Yol gürültüsü ve göz temassız iletişim yüzünden anne konuya tam hakim olamamaktadır. Defne der ki:

Anne biz bügün okulda dego baptık.

Ne yaptınız?

Deeee-go.

Ne?!!

Degooo anne degoooo!

Haaa lego mu?

Eyeet. Ben anastör baptım.

Nöeeeey yaptın?

Aaaa-naas-tööör.

Ne?

Anastör.

O ne?

(Az önceki kendinden emin ses, biraz tereddüt eder.)

Asantör?

(Kendine güveni giderek azalır.)

Anassör?

Asansör olabilir mi?

Eyeeeeeettttt anne bildin!

 

Defne artık 2.5 olmanın sevinci içindedir. Herkese hava atarak ben iki buçuk oldum, büyüdüm der. Sınıfındaki Damla ise daha yeni iki olmuştur. Damla’ya o daha küçük, bilemiyor, okulda ağlıyor, ben ona söylüyorum, ağlama okulda aynacağız, sonra annelerimiz gelecek diye akıl veren Defne, bu sabah o pek küçük bulduğu Damla’nın artık iki olduğunu gerçeğini bir daha farkeder.

Anne, hani ben ikiydim de şimdi iki buçuk oldum ya.

Evet Defne.

Ama ben çüçük iki diildim. Bebekken de iki değildim. Damla çüçük iki, ben büyük ikiydim.

 

kurabiye

Defne annesine durduk yerde sorar.

Anne biz neden pastaneye gidip, turabiye yemiyos? Ben yanında kahve içerim, sen ne içersin?

Anne şoka girer. Yine de giderler. Gelen garsona Defne sipariş verir:

Biz turabiye yiycez, bi de kahve içcez. Ben sıcak içebiliyom ama bana uygun sıcak içebiliyom. Bana uygun bapar mısın?

 

 

 

 

8 Responses to “ “Anlatmasam çatlardım!”

  1. ayytun dedi ki:

    Ve bu masalın sonunda ben bu defneyi yerim:)

  2. zoiplanet dedi ki:

    Kahve arkadaşı oldunuz mu yaa offf eğlenceye bak :))

    Defne benimle de turabiye ye lütfeen..

    • tuba dedi ki:

      Olduk valla, ama önce sütlü nesquick arkadaşı falan oluruz diye bekliyordum. Filtre kahveden sert bir giriş yaptı dostum! 🙂

      Hadi gel. Turabiye, kahveye…

  3. nesteren dedi ki:

    senin ağzını yolarım kız, serseri.

  4. nazli dedi ki:

    önce ıssırmak istiyorum, sonra da oturup muhabbet etmek istiyorum, sonra da alyayla bunları yanyana getirip süper yaratıcı konuşmalarını dinlemek istiyorum, sonra da tekrar kendimi tutamayacağım için tekrar ısırmak istiyorum, çok mu şey istiyorum??? 🙂

nesteren için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir