Bu hafta dükkan kapalı…

Defne’nin tüm ihtimamına rağmen bir türlü geçmeyen öksürüğüm geçsin diye,

aklımda işle ilgili bir sürü konu, soru, sıkıntı, suya aksın gitsin diye,

Ankara’da gittiğimiz havuz gibi, sabah su, öğleden sonra hava soğuk olup keyfimizi bozmasın diye,

tüm gün tek derdimiz,  Seyfi Abi, bizi havuzdan kaçta kovalayacak olsun diye,

havuzun kenarına bir milyon kere çıkıp, bir milyon kere atlayalım diye,

bildiğin köpekleme yüzüp, kendimizi stil sahibi sanalım diye,

annem balkondan aşağı Tubaaa, Güneeeey, Defneeee yemek hazır hadi gelin diye seslensin ve o an kendimizi Defne yaşında hissedelim diye,

akşamları sahilde bir dondurma, bir boş külah menümüzle ve parmak arası terliklerimizle şıpıdak şıpıdak yürüyelim diye,

yarın kendimize suya ıslamak üzere Mersin’e gidiyoruz.

Parmaklar buruşuk, anne yemeğinden iki kilo almış, bu sene de karizmatik bronzlaşamamış al al yanaklarımızla ve mayo izlerimizle dönmeyi planlıyoruz.

Bu hafta dükkan kapalı.

Hoşçakalın.