Bir yıl oldu. Sen doğdun. Ben “anne” oldum. Eksik bir yanım varmış. Bilmediğim. Tam oldum. Bütün oldum.
Sevindim, korktum, heyecanlandım, telaşlandım, coştum, duruldum ama hep mutlu oldum. Varlığınla…
Sana bir mektup yazdım. Bugün için. Bu yıl için.
Ve Allah’a şükrettim.
İyi ki doğdun Defne’m…
Seni çok seviyorum…
Ben de seni çook seviyorum Defnee!
İyi ki doğurmuş anan seni.
Öperim o şahane yanaklarınızdan hepinizin.
Ay ne güzel demişsin Nesterencim be!
Biz de öperiz analı-kızl!
Defne’ye mutlu yillar! Guzel annesine tebrikler !!
Bebekkenki bakislari sanki ne kadar buyuseler de uzerlerinde kaliyor; anne olmak sanirim bu demekmis, yillar gecse bile sen o bebek bakisi gormeye devam ediyorsun.
Ikinize de kucak dolusu sevgiler,
S.
Simgecim, iyi dileklerin için çok teşekkürler:)
Anne olmak ne değişik şeyler katıyormuş değil mi insana…
Bizden de sana ve Nina’ya kocaman öpücükler…
nice sağlıklı yıllar Defne kuşu. Mussmutlu bir ömrün olsun. Öperim yanakları:)
Çoook teşekkürler! Biz de öperiz seni ve Rüzgar’ı:)
Nuray’ın ( my little world ) blogunu okurken keşfettim blogunuzu.Bu yazınız beni ağlattı.Sanırım 2 aylık bir bebeğin annesiyim dersem anlarsınız:)) Defne çok tatlı maşallah.Çok sevimli..Çanakkale’den sevgiler
Merhaba Özlem.. Anlamaz mıyım hiç? Bu annelik bir çeşit delilik zaten! Her türlü duygu bir arada…Sana da bebeğine de kocaman öpücükler:)